Ik ben Tom en ik ben verslaafd. 36 jaar, vader van 2 kindjes. Sinds 20 jaar actief in de horeca, gestart als jobstudent, me helemaal opgewerkt tot manager. Heel graag gewerkt maar ook heel hard.
Eerst klassieke horeca, dan ketens en daar kon ik doorgroeien tot manager.
Achttien jaar geleden heb ik de vrouw van mijn leven ontmoet. Achttien mooie jaren meegemaakt maar ook moeilijke jaren, vooral de laatste acht jaar. Eigenlijk sinds het “echte” leven begonnen is : huis, kinderen, successen, maatschappelijk geluk.
Altijd alcohol gedronken, meestal sociaal met het verschil dat ik heel vaak veel excessen opmerkte bij mezelf. En dat was heel destructief voor me.
Ik heb lang naar hulp gezocht, ik wist dat er een probleem was, echter wou ik gewoon stoppen met drinken (zoals sommigen op café zeggen : ik heb genoeg en ik ga naar huis). Ik heb relatietherapie gevolgd, individuele therapie ook een verslavingsconsulent (die geen ervaringsdeskundig was). Dus ik heb wel wat hulp gezocht maar nooit echt met het doel mijn verslaving aan te pakken.
Na veel vallen en op te staan maar door te liegen, te bedriegen en het blijven over de schreef te gaan is mijn huwelijk uiteindelijk kapot gegaan. Stilletjes aan maar uiteindelijk is mijn vrouw vertrokken. De eerste zes maanden die daarop volgde waren heel zwaar omdat ik nog meer begon te drinken tot op het punt dat ik dingen meemaakte waarop ik zei: dit is niet meer ok. Ik geraak hier niet alleen meer uit.
Wist je al lang dat je een probleem had?
Acht jaar geleden werd het door mijn entourage als probleem gesteld. Ik wist wel dat ik nooit kon stoppen en had vaak de dag erna schuld en schaamte en de brokken moesten gelijmd worden maar toegeven dat ik een verslaving had, nee dat kon ik niet.
Heeft het langer geduurd toe te geven dat je probleem hebt omdat alcohol sociaal aanvaard is?
In mijn branche is het sowieso normaal om na het werk iets te drinken en uit te gaan. Je hebt het verdiend, hard gewerkt. Het stond altijd klaar binnen bereik. Ook in mijn vriendengroep was het heel normaal om vaak en veel te drinken. Er waren ook mensen die erg schrokken toen ik zei dat ik een probleem had omdat ze zeiden maar jij bent toch een sociaal drinker, ja gaat af en toe is over de schreef. Dus dat was niet gemakkelijk om hen dat duidelijk te maken.
Wat was jou beeld van iemand met een alcoholieker (problematische drinkers)?
Verschillende beelden. Ik heb lang in cafés gewerkt waar ik de doppende man en vrouw aan de toog zag die alleen maar dronken en klaagden, ik heb daklozen dagdagelijks gezien met alcohol in hun lijf maar ik wist voor mezelf al dat mensen met een probleem overal te vinden zijn.
Ik had ook gezien, door mijn verleden, dat alcohol agressie veroorzaakte. Bij mij was dat niet zo en dat deed me ook twijfelen. Ik was onhanteerbaar als ik dronk, ik was lastig, ik was zelf destructief maar nooit agressief, niet verbaal noch fysiek.
Maar uiteindelijk heeft alcohol alles kapot gemaakt, het heeft mij genekt.
Hoe ben jij bij Reset terecht gekomen?
Via een vriend ben ik bij Reset terechtgekomen. Ik heb toen wat opzoekingswerk gedaan en via mijn huisarts begreep ik ook dat er ambulante trajecten bestaan.
Heb je een opname in een kliniek overwogen?
Nee, zover was ik niet.
Wat zijn de voordelen van een ambulant programma?
Ik hield vast aan de dingen die ik nog had en mijn 2 kinderen. En ik besefte maar al te goed dat 24/7, 24u per dag opgesloten zitten niet reëel is. Je moet uiteindelijk na de kliniek nog steeds het echte leven aanpakken. Ambulant leek me ook iets laagdrempeliger, alhoewel achteraf gezien heel intensief en zwaar is geweest.
Maar ambulant biedt ook de mogelijkheden om de dingen te blijven doen die ik graag deed. Zware combinatie maar ik ben heel blij met het resultaat.
Hoe lang ben je bij Reset gebleven?
3 maanden, dat had ik nooit gedacht. Ik was bij Reset komen aankloppen dat ik 3 weken wou blijven.
Hoe heb je dat professioneel aangepakt?
Eerlijk. Ik ben naar mijn werkgever gegaan en heb gezegd wat ik nodig had. Ik was er heel bang voor maar het heeft me veel begrip opgeleverd en ben heel blij dat ik dat gedaan heb.
Had je het gevoel dat ze iets doorhadden?
Ja, mijn werkgeven had al een tijdje wel door dat het niet allemaal ok was. En ook op de hoogte via mijn vrouw 7 maanden voorheen toen ik al door een moeilijke periode ging.
Wat heeft jou het meest bij gebracht? Waar heb je het meest aan gehad?
Ik heb terug leren voelen, hoe moeilijk dat het ook is en daarbij clean blijven. En dus ook een andere mind set gecreëerd.
Je hebt gekozen voor een ambulant programma, heb je geen bang gehad om terug te drinken?
In het begin was mijn Rock Bottom moment (mijn diepste punt) zo dicht bij dat ik heel erg bang was van te hervallen. Ook hoe Reset mij hielp met die momenten die moeilijk waren aan te pakken heeft ervoor gezorgd dat ik er mee kon dealen. Uiteraard ben ik in contact gekomen met moeilijke situaties en dat was met momenten heel lastig. Ook emotioneel heb ik heel zware momenten gehad. Op een gegeven moment heb ik oog in oog gestaan met een fles waar ik 5 minuten naar aan het kijken was en merkte dat mijn verslaving absoluut wou drinken. Ik heb het toen niet gedaan en dat heeft me sterker gemaakt.
Hoe was het voor jou om in een groep terecht te komen ?
Dat was een heel proces. Ik heb op 3 maanden tijd de groep zien veranderen , zien groeien. In het begin was ik nieuw en voelde ik heel erg dat ik het niet waard was maar dat herkennen bij anderen en het niet alleen zijn heeft me heel erg geholpen.
We delen dezelfde emoties, dezelfde problemen, dezelfde gevolgen, dezelfde moeilijke situaties in ons leven. Het was de eerste keer dat ik zo een verhalen hoorde, in mijn vriendenkring vertel je niet alles omdat je schuld en schaamte hebt over die situaties en je hoort het ook niet van anderen. En doordat je niet beoordeeld wordt door anderen, dat je mag vertellen en dat het toegelaten is ben ik me gaan open stellen. En omdat anderen dat ook doen, ben ik mezelf tegen gekomen bij anderen en ik veel kunnen leren.
Maar mezelf te zien binnenkomen als puppy met tranende ogen en te kunnen vertrekken als sterke persoonlijkheid van de groep, heeft me wel deugd gedaan.
Hoe is het om de consequenties van je verslaving onder ogen te komen?
Moeilijk en pijnlijk maar door mijn eigen aandeel en te accepteren lukt me dat wel en weet ik dat ik hier doorkom omdat het niet meer dagdagelijks is. Er zijn al vele mooie momenten zijn geweest en er zullen er nog komen en dat maakt het allemaal wat dragelijker.
Hoe gaat het nu met je ?
Goed, ok en cava (lacht hard). Het gaat goed met me, ik heb mijn doelen behaald en heb een nieuwe start kunnen maken. Daar ben ik heel blij mee. Ik had dat nooit gedacht.
Ik voel blijheid maar ook nog pijn. Maar wel strijdlustig. Ik ben er mij van bewust dat ik nog een hele weg heb te gaan maar doordat ik me beter in mijn vel voel en terug blije en zelfverzekerde momenten met mezelf heb voel ik dat ik strijdlust heb om dat verder aan te gaan. Dus het gaat 1000x beter dan toen ik binnenkwam.
Hoe is de relatie met je kinderen?
Goed, mooi, vermoeiend (lacht) maar mooi en ik voel anders naar mijn kinderen toe. Ik voel liefde en emoties, daarvoor had ik dat ook, maar nu is het echter. Ik dacht daarvoor dat ik beschikbaar was maar nu is dat zo veel meer bewust.
Heb je nog een boodschap voor mensen die dit lezen of opzoek zijn naar hulp?
(zucht diep en denkt na) : geef het een kans, doe het voor jezelf, je bent niet alleen en probeer het dag per dag en zo alleen gaat het beter, want het kan beter. Het is ook mooi zonder verdoofd te zijn van alles. Voor mij persoonlijk is het beste dat ik had kunnen doen.
